Heb jij dat ook wel eens dat je hoofd en je hart te vol zitten van bijzondere dingen, dat je er nauwelijks over kunt praten, laat staan schrijven?
Ik heb op dit ogenblik zo’n ervaring, maar laat ik het proberen.
Gisterochtend werd ik rond elven opgehaald door Musicinmind die vanuit Breda onderweg was naar een weblog-meeting in Oude Pekela. Voor degenen die nooit zo erg opgelet hebben met topo: dat ligt in Groningen. Ver in Groningen.
Al een tijdje stond de afspraak, dat we met zes weblogsters elkaar zouden ontmoeten om tijdens een gourmet elkaar beter te leren kennen. En dat is altijd een beetje spannend. Want een paar had ik nog maar een enkel keertje ontmoet.
De rit verliep voorspoedig. M.i.M. was aangenaam gezelschap en ik verbaasde me over de openheid waarover ze over zichzelf sprak. Bijzonder dat ze zoveel van haarzelf wilde delen met toch een betrekkelijk wildvreemde.
Voor we het wisten waren we in Assen aangekomen, waar we een tussenstop maakten om bij Melody aan te haken. Even later waren ook Hannie en Karin opgepikt en konden we op weg naar ons einddoel Geesje.
Wat heerlijk om haar weer eens te zien en in de armen te sluiten.
Nadat we elkaar allemaal uitgebreid begroet hadden, kwamen de gesprekken al snel op gang. En nee, die gingen niet over ‘dat leuke jurkje, de bloemen of het mooie behangetje’ we hadden het echt over de dingen die ons bezighielden er hoewel we verschillend in het leven staan, werd er met respect naar elkaar geluisterd. Ook tranen werden niet geschuwd, want er waren flinke rugzakken te torsen.
Er was natuurlijk ook ruimte voor gelach. Het een liep gemakkelijk over in het ander. Dit allemaal gemengd met een heerlijke maaltijd, maakte dat het veel te snel tijd werd om weer te vertrekken.
Ook tijdens de terugreis vielen er maar weinig stiltes.
’s Avonds lag ik al vroeg in bed, te onrustig om alle indrukken te verwerken die ik de afgelopen dag had opgedaan.
Ik kan het iedereen aanraden: een weblog beginnen, contacten opdoen, met een enkeling die contacten uitdiepen en dan elkaar ontmoeten.
Een dag om lang over na te denken en vooral van na te genieten, met helaas toch een negatief kantje, want als je Groningers bij elkaar zet, zijn ze niet meer te verstaan.
Hannekelive 