Zielig

Weken keek ze er al naar uit.
Mojo zou vanavond met een stel vrienden naar een concert in Amsterdam gaan.
Hoewel ik het eerlijk gezegd wel een beetje akelig idee vond dat ze ’s avonds door de hoofdstad zwalkte, gunde ik haar dat pleziertje graag.
Zondag werd ze ziek.
Gister leek ze weer iets opgeknapt en vanochtend ging ze naar school. In tranen, want ze voelde zich nog niet zo goed.
Twee uur later was ze weer thuis en nu ligt ze met koorts op de bank.
Ik verklaar haar: zielig.

Een aaaaaaaaaaah moment

En daar was weer zo’n aaaaaah-moment.
De vaste volger van mijn blog, zal inmiddels weten dat ik met de ontruiming van ons huis bezig ben.
Dat wil zeggen: de puin-ontruiming, we gaan natuurlijk niet helemaal leeg.
De overvolle container is al opgehaald. Dat houdt in dat er al zo’n zes kuub is weggegooid.
Nu is dit niet alleen oude zooi, maar ook gipsplaten, houten balken en een laminaatvloer van de oude slaapkamers van de jongens. Die hebben we gesloopt en nu hebben we weer een ruime open zolder.
Ook leuk, maar dat is niet mijn aaaaaaah-moment.
Onlangs heb ik de poppenafdeling eens onder handen genomen. Vieze plakpoppen weg en allerhande rommeltjes in de kliko gedumpt. Ook de tas met poppenkleertjes moest gesorteerd worden en daar stuitte ik op piepkleine babykleertjes: want maatje vijftig paste Babyborn ook heel goed.
En zo stond ik ineens met de eerste kleertjes van Mojo in de handen. Een beetje vergeeld en vlekkerig, maar nog prima voor de pop.
Vandaag heb ik het gewassen en nu hangt de zolder dus weer vol met frisse babykleertjes.
Ik kan me natuurlijk vergissen, maar iedere moeder zal beamen dat dit een typisch aaaaaaah-moment is. Toch?