Eindelijk was het vijf december. Wouter was al een tijdje terug uit school, waar hij het sinterklaasfeest gevierd had. Zijn zusje Nina lag op een bed in de woonkamer. Ze was gespannen voor de komende pakjesavond.
Wouter was ook zenuwachtig. Zou zijn plannetje gelukt zijn? Zou Sinterklaas komen? De man had het natuurlijk druk. Hij werd overal verwacht.
Het heerlijk avondje begon. Zoals ieder jaar, waren opa en oma er, evenals oom Rik en tante Joke.
Zijn zusje en hij werden behoorlijk verwend en aan het eind van de avond lag er een flinke stapel cadeautjes voor hen. Maar de sint was niet geweest.
Teleurgesteld ging Wouter naar bed. Hij had zo gehoopt dat Sint en Piet de verrassing voor Nina zouden brengen.
Net had hij zijn pyjama aan of er werd op de voordeur gebonsd. Vliegensvlug rende hij de trap af en opende de deur. Voor hem stonden Sinterklaas en zwarte piet.
‘Goedenavond Wouter, sorry dat we een beetje laat zijn, maar we werden nogal opgehouden.’ verontschuldigde sint zich.
Inmiddels waren Wouters vader en moeder ook bij de voordeur gekomen.
‘Wat ….?’ ze keken Wouter verbaasd aan.
‘Mogen we even binnenkomen?’ vroeg Sinterklaas. ‘We hebben een cadeautje voor de kleine Nina.’
‘Natuurlijk, Sinterklaas’ antwoordde een verbouwereerde vader en hij deed een stapje opzij zodat de goedheiligman en zijn knecht konden passeren. ‘Ik hoop niet dat de kleine meid al slaapt.’ Maar Nina sliep niet, die lag met stralende ogen en vuurrode wangen op het bed in de woonkamer.
‘Sinterklaas!’ riep ze uit. De sint liep naar Nina toe, begroette haar en bewonderde het speelgoed dat Nina van hem zou hebben gekregen.
Ze bedankte hem uitvoerig. Ze was zo blij met het stickerboek, de paardenspulletjes en de stiften.
‘Graag gedaan, lieverd. Maar dit is nog niet alles, want in het grote boek las ik, dat er één ding is dat je bijzonder graag zou willen hebben.’
Met grote ogen keek de kleine meid naar Sinterklaas, die zijn hulp wenkte. ‘Kom eens Piet.’
Piet kwam naast de sint staan en overhandigde hem een jute zak. Voorzichtig opende Sinterklaas die. Hij haalde er een klein wit pluizenbolletje uit en legde dat bij Nina op bed.
‘Alsjeblieft Nina. Voor jou, van Sinterklaas.’
‘Het is een hondje.’ fluisterde Nina, terwijl ze het kleine bolletje voorzichtig aaide. Dat werd net wakker, gaapte eens hartstochtelijk en keek verwonderd om zich heen.
‘Mama kijk eens, een hondje!’ Nina keek zo blij naar haar moeder, dat die alle tegenwerpingen inslikte. Wat maakte het uit, dat ze wat vaker zou moeten stofzuigen of iedere dag het dier een paar keer uit zou moeten laten. Op dit moment was dit het beste wat Nina kon overkomen: een maatje om de lange dagen mee door te komen.
‘Sinterklaas heeft er een mandje en wat eten bijgedaan, zodat hij de eerste dagen genoeg heeft. Er moeten nog wel een riempje en misschien wat speeltjes komen, maar daar kan Wouter wel voor zorgen. Of niet jongen?’
Sint keek naar de jongen. Wouter had vanaf een afstandje toegekeken en toen hij de lach op het gezicht van zijn zusje zag, wist hij dat hij de juiste beslissing had genomen. Het zou helemaal goed komen met zijn zusje en met het hondje.
Sint moest weer verder en nam afscheid van een dolgelukkige Nina, die alleen nog maar oog had voor haar hondje. Wouter liep met hem mee naar de deur.
Buiten draaide Sinterklaas zich nog eenmaal om. Hij legde een hand op de schouder van de jongen.
‘Wouter, jij hebt precies begrepen waar het Sinterklaasfeest om draait, niet om de dure cadeaus, want dit hondje was gratis af te halen, maar om liefde voor elkaar. Je zusje boft met jou, je bent een coole broer.’
‘Dank u wel Sinterklaas.’ stamelde Wouter.
Hij keek de beide mannen na, tot ze bijna de hoek om waren.
‘Sinterklaas!’ riep hij ‘Als u volgend jaar nog een Piet nodig hebt…..!
‘Dat is goed jongen, dat is goed…….’ konk het in de verte.
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Hannekelive 