Verward

Ik deed vanmiddag mijn boodschappen bij de AH en stond net in totale keuzestress voor de koekjes, toen ik iemand achter me langs hoorde sloffen. Ik keek om en zag een meisje van ongeveer 17 jaar. Eén hand voor het naar beneden gerichte gezicht en de andere hand tastend langs de rekken. Helemaal verward, misschien onder invloed? Ik weet het niet.
Even kreeg ik een schok, toen ik meende mijn dochter te herkennen. Zelfde kledingstijl, dezelfde tas, ongeveer even lang, ander haar gelukkig.
Een beveiliger legde zijn hand op haar arm en vroeg of het wel goed met haar ging.
Direct begon ze wild om zich heen te slaan, zodat hij haar weer los liet.  Ze liep weer verder, nu allebei de handen voor het gezicht. Op korte afstand gevolgd door de beambte. Al die tijd maakte ze geen geluid.
Op de parkeerplaats zag ik de gewaarschuwde politie aankomen.
Het laat me niet los.
Iedere keer zie ik dat eenzame figuurtje, sjok-sjok, door de gangpaden van de Albert Heijn sloffen.
Het zàl je kind maar zijn.

11 gedachtes over “Verward

  1. O, wat een triest en naar gevoel kan zoiets bij je naar boven brengen. Moedergevoels die naar boven komen…praten, knuffelen haar willen helpen. Helaas…. Ik hoop dat er mensen zijn die haar kunnen helpen, om haar te helpen, en dat ze niet aan haar lot word over gelaten.

    Like

  2. ik zou ook wel benieuwd zijn naar de achtergrond van dit…
    Maar er té lang bij stilstaan is ook niet goed, Hanneke. Prijs je gelukkig dat het dan toch jouw dochter maar niet was…

    Like

  3. Als die ouders nou eens net zo bezorgd zouden zijn als wij hier met z’n allen, dan zou ze een veel beter leven hebben waarschijnlijk.
    Er is echt genoeg kinderleed hoor!!

    Like

  4. Heel erg. Vooral als ze ook nog eens onbenaderbaar is. Het lullige is..na een paar jaar is het geen kind meer. Dan is het zo maar volwassen. En dan is de aandacht plotseling een stuk minder. Terwijl het probleem nog even groot is.

    Like

Zeg het maar: