‘Sorry, geen dienst’

Vanochtend zag ik een stadsbus rijden.
‘Sorry, geen dienst’ stond er op.
Gebiologeerd bleef ik er naar kijken.
Zo gemakkelijk zou het moeten zijn.
Zo’n bord zou ik ook moeten hebben.
‘Sorry, geen dienst’, als ik net lekker onderuit op de bank een boek aan het lezen ben en ik hoor een kind van boven roepen:
‘MAAAM, waar zijn mijn….?’
‘Sorry, geen dienst’, als manlief vraagt of we vroeg kunnen eten en ik wil Dr. Phill afkijken.
‘Sorry, geen dienst’, als er vrijwilligers worden gevraagd op school en ik wil net lekker een dagje met een vriendin op stap.
‘Sorry, geen dienst’ , als de wekker me wakker piept en ik wil me gewoon nog tien keer omdraaien.
‘Sorry, geen dienst’, als er weer eens iemand van het station gehaald moet worden en ik zit net zo lekker in het zonnetje.
Ik ben bang dat ik de hele dag met zo’n bord loop. Misschien kan ik het beter omdraaien:
‘Helaas, wel dienst