Vanaf het moment dat Gregg haar ten huwelijk had gevraagd, stond alles in Sylvia’s leven in het teken van De Grote Dag.
De vader van de bruid wilde het allerbeste voor zijn prinsesje om deze dag de ‘gedenkwaardigste aller dagen’ te maken. Valentino werd opgedragen een exclusieve trouwjurk te ontwerpen. Jimmy Choo kreeg die eer voor de schoenen. Kappers en visagisten van beroemdheden moesten de bruid oogverblindend maken. Het landgoed van de Kennedy’s werd afgehuurd en voor het diner zou de Franse topkok Georges Blanc ingevlogen worden.
De verloving was groots gevierd, de ring met enorme steen schitterde aan Sylvia’s hand, ze wist het zeker: niemand was gelukkiger dan zij.
Maar hoe dichterbij de geplande datum kwam, hoe onuitstaanbaarder de aanstaande bruid werd. De jurk moest grootser. De hakken van de bruidsschoenen hoger. Het landgoed van de Kennedy’s was niet chique genoeg.
Een wanhopige Gregg moest de hysterische Sylvia steeds vaker kalmeren.
De dag voor de bruiloft werd de generale repetitie gehouden. Niets werd er aan het toeval overgelaten. De locatie was uitbundig gedecoreerd. De ijssculpturen stonden in de vriescel. De gerechten waren voorbereid en het belangrijkste: de jurk was goedgekeurd.
Alles was perfect.
Tot Sylvia het drempeltje niet zag en haar enkel lelijk verstuikte.
De arts benadrukte haar de enkel voorlopig te ontzien.
Daar vervloog Sylvia’s droom om gracieus op hoge hakken naar het altaar te schrijden.
De bruiloft werd afgeblazen.
Daags erna ontvluchtte een gestreste Gregg, met onbekende bestemming en een bruidsmeisje aan zijn zijde, zijn onverdraaglijke bridezilla.
Geschreven voor WE-300: Belasten https://platoonline.wordpress.com/2023/03/08/we-300-maart-2023/
Hannekelive 