Een paar jaar geleden ben ik gestopt met het actief volgen van het nieuws.
Het meeste dat in de media komt is eenzijdig gekleurd en lijkt vooral bedoeld om angst te verspreiden,
Dood en ellende, en vooral de dreiging daarvan, houdt de mensheid in de greep.
We gaan ten onder aan een virus, stikstof, oorlog, aardbevingen en weerballonnen.
Het nieuws staat er bol van en voor je het weet is het alweer ingehaald en ligt het in de kattenbak, waardoor er nog meer shit in komt.
Ik lees geen kranten meer. De tv staat uit en nu.nl ziet mij niet meer.
Mijn journalisten zijn de vogels heel vroeg in de ochtend, die een nieuwe, mooie dag aankondigen.
De eerste zonnestralen die over het dak van het schuurtje piepen en lokken: ‘Kom naar buiten het is de moeite waard!’
De kippen die luid kakelend aankondigen dat er een ei onderweg is.
De hond die hoort dat de post er is en daar wat van vindt.
Kindervoetjes in de tuin, die aangeven dat er leven in de brouwerij komt.
En ook: de blauwe enveloppe die zegt: zet je plannen maar even in de ijskast.
Ik heb geen groots en meeslepend leven.
Het is te kort en te kostbaar om me zorgen te maken om dingen die waarschijnlijk nooit zullen gebeuren.
Of in ieder geval niet in die mate waarin het in de media opgediend wordt.
Mijn leven is in het hier en nu.
En nu is het mooi.