Het is heerlijk weer. Beetje fris, maar in het zonnetje is het goed toeven.
Aan alles zie je dat de winter in zijn nadagen zit.
De lente staat voor de deur.
Krokussen schieten de grond uit en narcissen laten zich van hun vrolijkste kant zien.
Knoppen van bomen en struiken worden steeds dikker.
De vogels verkondigen dat het tijd wordt uit de winterslaap te ontwaken.
Ik hou van de natuur. Ben er graag.
Speur de tuin af naar nieuw groen en soms vind ik mooie verrassingen.
Het gemeente groen tegenover ons huis staat tjokvol winterpostelein.
Een heerlijke pittig gewas dat je kunt koken of in stampotten of salades kan verwerken.
Er zijn maar weinig mensen die weten dat dit ‘onkruid’ eetbaar is.
Of ze vertrouwen het niet. Het komt immers niet uit de winkel en zit bovendien niet in plastic.
We zijn zover van de natuur afgedreven. Er staat zoveel in de berm dat eetbaar is.
Moeder aarde voorziet in alles. We moeten het alleen zien en eerlijk verdelen.
De postelein is klaar voor de oogst. Vandaag of morgen ga ik het plukken, want vanochtend zag ik de mannen met de schoffels al langsrijden en het zou niet de eerste keer zijn dat ze ‘mijn’ oogst vernietigen.
Hannekelive 