Jack

Jack was dood.
En dat was onverwacht.
Zijn kinderen hadden de fitte zestiger gevonden, nadat hun stiefmoeder hen ongerust had opgebeld.
Jack zou een lang weekend met vrienden in de Ardennen gaan mountainbiken, maar was daarvan niet teruggekeerd. Bij navraag bleken de vrienden niets van zo’n uitstapje te weten. Uiteindelijk werd Jack op het vakantiepark gevonden, waar hij en zijn tweede vrouw Greta een huisje hadden. Uit niets bleek dat er een misdrijf was gepleegd en de plaatselijke arts kwam tot de conclusie dat Meneer de Jong een natuurlijke dood was gestorven.
De kinderen brachten het trieste nieuws aan de tweede mevrouw de Jong. Ze besloten daarbij maar niet te vermelden dat de politie aanwijzingen had gevonden dat Jack niet alleen was geweest, maar bezoek had gehad van een dame. Ervan uitgaande dat de lipstick die op een wijnglas was gevonden, niet van de dode zelf was geweest.
De weduwe was ontroostbaar en vrienden merkten op dat het lot haar beslist ongunstig gestemd was, omdat dit nu al de derde echtgenoot was die voortijdig het leven liet. Gelukkig bleef ze niet onbemiddeld achter en Jacks kinderen beloofden plechtig haar in hun leven te blijven betrekken.
Toch besloot Greta naar de andere kant van het land te vertrekken. Het gat dat Jack achtergelaten had was te groot. En alles in het huis herinnerde haar aan de man, die ze zo innig had liefgehad.
In haar nieuwe woonplaats vond ze opnieuw de liefde, die iedereen haar zo gunde.
En als de kinderen dachten dat hij hen ergens bekend voorkwam, had dat zomaar waar kunnen zijn.
Maar ja, wie herkende in die man nu de arts, die de dood van Jack als natuurlijk had afgedaan, terwijl hij duidelijk het gaatje van de injectienaald herkende, dat de zwarte weduwe achtergelaten had?

geschreven voor WE-300 Waarnemen