Een schema en anders niets

Mien had een schema en anders niets.
’s Maandags gaf ze de woonkamer een grote beurt, dinsdags was de keuken aan de beurt en op woensdag nam ze de bovenverdieping eens flink onder handen. Donderdag schrobde ze de buitenboel en vrijdags deed ze alles nog eens dunnetjes over.
Bij Mien was het altijd netjes.
Toen ze op een woensdag net bezig was met het verschuiven van de linnenkast om er eens flink achter te soppen, ging de voorbel.
Mien hield niet van onderbrekingen, want ze had een schema af te werken en anders niets.
Ze deed de deur open en tot haar verbazing werd er een microfoon onder de neus geduwd terwijl  een camera wel heel dichtbij kwam.
‘Goedemorgen mevrouw, mogen we u een paar vragen stellen?’
Mien schudde heftig haar hoofd.
‘Sorry, geen tijd,’ verontschuldigde ze zich en ze sloot de deur.
Snel ging ze weer aan het werk, die gekkigheid had haar veel te lang van het werk gehouden.
Die avond zat Mien in haar keurige woonkamer televisie te kijken. Ze zapte langs de zenders en ineens zag ze zichzelf in beeld. Rode verhitte wangen van het werk en de haren als een wild vogelnestje om het hoofd.
‘Sorry, geen tijd,’ hoorde ze zichzelf zeggen.
Direct daarna kwam de buurvrouw van drie huizen verderop in beeld. Goed verzorgd als altijd.
Het was een aardige meid hoor, maar niet zo huishoudelijk.
‘Mogen we u een paar vragen stellen?’ vroeg de verslaggever.
‘Natuurlijk,’ antwoordde de buurvrouw.
‘Wie wordt onze nieuwe koning?’luidde de eerste vraag
‘Koning Willem Alexander de eerste.’
‘Heel goed. En wanneer is het koningsdag?’
De buurvrouw dacht even na.
’27 April 2014.’
‘Goed geantwoord! U heeft hiermee vijfhonderd euro gewonnen,’ werd er vrolijk geroepen.
Vijfhonderd euro?
Die antwoorden had Mien ook wel geweten.
Maar ja zij had een schema…..
geschreven voor WE300-poetsen