Opvoeden

Met de aanstaande komst van puppy Rizzo in ons leven, staat alles in het teken van de hondenopvoeding. Door het hele huis liggen boeken over dat onderwerp.
Martin Gaus ligt op de keukentafel , Scott  Miller naast de bank en voor als het helemaal fout gaat, kunnen we van Ceasar Milan leren hoe we onze ontspoorde hond weer op de rails krijgen. Daarnaast speur ik het hele internet af en hebben we het hondje opgegeven voor een puppy cursus.
Ka slaat het allemaal verbaasd gade.
‘Je hebt al vijftien jaar honden gehad en verder heb je vijf kinderen opgevoed!’ verzucht ze. ‘Die boeken heb je echt niet meer nodig.’
‘Mensenpuppy’s en ik spreken dezelfde taal, maar een hondenbaby is heel wat anders.’ verdedig ik mezelf. ‘En dat Kelly en Jessy zo leuk opgedroogd zijn is vast mazzel, want echt veel hebben we daar niet aan gedaan.’
Toch zet ze me aan het denken.
Toen ik moeder werd, was ik tweeëntwintig dagen tweeëntwintig, net kind af eigenlijk en werd ik in het diepe gegooid. Geen opvoedkundige boeken op de salontafel of naast het bed. Ook geen babycursus/gehoorzaamheidstraining.
‘Houden van’, was genoeg, de rest zou vanzelf gaan.
Dat er veel meer bij kwam kijken, werd ons door vallen en opstaan wel duidelijk gemaakt.
En dat die vijf zo leuk opgedroogd zijn…… mazzel?
Hoe dan ook: ik wil straks graag over straat met een gelukkige hond, die me begrijpt en die ik kan vertrouwen. Dus gaan we die puppycursus doen en blijf ik die boeken lezen, want hoeveel mazzel kan een mens helemaal in zijn leven hebben?