Gisteravond ben ik met dochters en schoondochters naar de film geweest.
We houden van onbekommerd vermaak en dus had ik New Year’s Eve gekozen. Een film waarbij je gemakkelijk onderuit kunt hangen, terwijl je weet dat alles uiteindelijk goed komt.
Net het echte leven, zal ik maar zeggen ;).
Terwijl wij ons onder andere vergaapten aan Jon Bon Jovi (ik), Ashton Kutcher (schoon) en Zac Ephron (mojo), besloten de mannen het tegen elkaar op te nemen aan de biljarttafel in hun stamcafé ‘Dick’s Inn’.
Toen wij om tien uur weer buiten stonden, leek het een goed idee ons bij de heren aan te sluiten en vooral te kijken hoe ze het er op het groene laken van af brachten. Al snel bleek dat ervaring het won van jong enthousiasme: Gert maakte met gemak beide zoons in.
En zo kwam het, dat we voor het eerst in ons leven, als bijna voltallige familie bijeen waren in het café. Waarbij ik op moet merken dat Mojo netjes aan de cola was, want die is nog geen zestien.
Omdat ik nu eenmaal geen nachtdier ben, vertrokken Mojo en ik rond half twaalf naar huis.
Later hoorde ik dat het nog lang erg gezellig was.
Vanochtend kreeg ik bezoek: Melody was op doorreis naar het zuiden en bedacht dat ze dan net zo goed een cappuccino bij mij kon gaan halen. Altijd beter dan koffie uit een kartonnen beker bij de benzinepomp. Een prima idee en ook nu was de kleine twee uur te kort en waren we nog lang niet uitgepraat. Maar zij moest verder en ik zou met Mojo naar Arnhem gaan om …… te shoppen. (Verrassing :P)
Ik moest nodig warme winterlaarzen hebben, want die van vorig jaar waren zo lek als een zeef.
Het werd een zoektocht van jewelste (nee, ik geef geen honderden euro’s uit voor Uggs), maar uiteindelijk is het me toch gelukt. Even een snelle hap bij de Mac gehaald en om half zeven waren we weer thuis.
Het was somber en nat in de stad en dan is er niets zo heerlijk om weer terug te zijn in je warme huis.
Straks lekker onderuit op de bank, zappen.
Morgenochtend werken en dan gaan we ons maar eens opmaken voor oudejaarsavond.
Hannekelive 