Hachi

Al wekenlang lag hij op de kast, misschien zelfs al wel maanden. De dvd van Hachi.
Een film n.a.v. het waargebeurde verhaal van een hond die acht jaar op de terugkeer van zijn baas wachtte. Hij deed dat iedere dag op zijn vaste plekje bij het station. Tevergeefs, want zijn baas was overleden.
Zoon had mij de dvd uitgeleend.
‘Een film die je móet zien!’ had hij gezegd.
‘Is ie zielig?’ vroeg ik, want ik ben niet zo goed in die tranentrekkers.
‘Nee joh, valt wel mee.’ zei de jongen die alleen maar gehuild heeft toen hij baby was en dan alleen van de honger.
‘Vreselijk zielig.’ antwoordde schoon, bij wie de tranen bij de reclame  van ‘Komt wel goed schatje’ al rijkelijk stromen.
En zo twijfelde ik iedere keer weer: zal ik wel of zal ik niet. Want ik zal maar eerlijk toegeven dat ik een snotteraar ben, maar me daar vreselijk voor schaam.
Je gaat toch niet zitten janken om een film? Zelfs al is het een waargebeurd verhaal.
Gisteren moest het er maar van komen. Ik was alleen, dus eventuele tranen zouden niet opgemerkt worden.
Het begin ging goed. Eigenlijk een vrolijk verhaal over een kleine hond, die zijn eigen baas uitkoos. Maar toen ging de baas dood…..slik…. zat de hond jaren achter elkaar op zijn stekkie….slik slik…. en uiteindelijk…..slik slik slik…. werden hond en baas in het eeuwige herenigd. Brok in de keel en tranen in de ogen en juist op dat moment kwam Gert thuis.
Toevallig moest ik net naar de wc, want huilen om een film…… dat doe ik niet!

Advertentie

Na kerst

We hebben het weer overleefd.
Nou, dat klinkt niet positief en het was nog wel zo gezellig!
Dat klopt, maar oh, oh, wat zie ik er altijd tegen op.
Heb ik wel genoeg in huis? Zal het eten wel lukken? Worden we niet knettergek van elkaar? Want het is wel een stel bij elkaar…..
Maar ik had me geen zorgen hoeven te maken. De koelkast staat nog halfvol, de eend smaakte prima en we hebben een super gezellige kerst met elkaar gehad.
Eerste kerstdag begon met de kerkdienst, een gevarieerde dienst waarin ruimte was voor jong en oud, we nieuwe en oude kerstliederen zongen en bovenal de echte boodschap van Kerst centraal stond: de geboorte van Jezus.
Nadat we met de gemeente koffie hadden gedronken gingen we naar huis, want Worm en Annemarieke zouden komen. Annemarieke woont bij Worm in het gezinsvervangende tehuis. Ze heeft het  syndroom van Down. Omdat ze geen familie heeft, zou ze anders alleen zijn met kerst. Vorig jaar was ze ook bij ons en dat is goed bevallen, dus hebben we de traditie maar voortgezet. Later kwamen San en Baksteen ook nog even en zo hadden we een gezellige middag. Rond vier uur waren de gasten weg en bleven we met ons drieën over.
Het diner, waar ik stiekem toch wel een beetje tegen opzag omdat ik het nog nooit gemaakt had, smaakte heerlijk. We aten eend met een hete tomatensaus, boontjes en patat. Warme appel-kruimel taart als toetje. ’s Avonds een film gekeken en niet te laat naar bed, omdat de dag erna het oordeel uit zou breken.

Tweede kerstdag begon met een brunch om elf uur. Alle kinderen waren aanwezig en zo zaten we met elf personen aan tafel. Het paste precies, er zou eventueel nog één persoon bij kunnen, die stoel is gereserveerd voor de toekomstige lover van Mojo. 😉
Wat deden we zoal?
We speelden spelletjes, maakten een wandeling, deden nog meer spelletjes en gourmetten buiten onder de overkapping. Al een paar jaar een beproefd concept. Het is eens wat anders, midden in de winter buiten eten en je hebt de stank niet wekenlang in huis hangen.
Na het eten gingen we ‘Weerwolven’, een spel dat Joppie ons leerde en waarmee we tot ver na middernacht doorgingen. Behalve ik, want ik lag om twaalf uur in bed. Total loss en de volgende dag moest ik er weer op tijd eruit  om koffie te schenken voor mijn oudere vrienden.
Toen ik beneden kwam was, tot mijn grote verrassing, alles keurig opgeruimd. De kamer weer in normale opstelling, het aanrecht leeg en ook buiten was alles netjes. Kijk dat is leuk wakker worden.
En dan gaan we nu langzaam op weg naar de jaarwisseling. Maar vanavond eerst met dochters en schoondochters naar de film.
Ik heb maar een akelig leven……