Sinterklaas was allang weer vertrokken naar weet ik waar naar toe, dus werd het zo langzamerhand tijd het huis in kerstsfeer te brengen.
Ruim een week geleden stond mijn hoofd daar helemaal niet naar, stond alles nog in het teken van pakjesavond. Eigenlijk wachtte ik nog stiekem op een stukje nazomer. Maar helaas, niets daarvan: het is echt kersttijd. Dus werd de boom van zolder gehaald.
Een gigantische nepperd, die na achttien jaar nog steeds zijn naalden verliest en dus de uitstraling begint te krijgen van een echte Nordman op derde kerstdag. Maar we hangen hem zo bomvol, dat daar niets van te zien is.
Het gevaarte bestaat uit drie delen, die eenvoudig in elkaar te schuiven zijn, dat gaf maar weinig problemen. Ook voor de lampjes heb ik een ingenieus systeem: ik rol ze om een stuk karton( zie foto 1),dus die hingen zo in de boom.
STOP!
Tot zover hetzelfde scenario als voorgaande jaren. Want al deden ze het bij de test wel, toen de lampjes eenmaal in de boom hingen, gaven ze totaal geen licht.
Niets.
Totale duisternis.
Alle tweehonderd lampjes nagelopen, maar geen defect te vinden. Eruit met het snoer en warempel: ze deden het weer. We hingen ze terug in de boom en joepie, ze deden het, maar er was zeker tien procent kapot. Geen gezicht, vonden we.
Ik nam een resoluut besluit en ging samen met Ka en Mojo naar de Blokker voor een nieuwe streng. Konden we gelijk nog wat leuks halen voor in de boom, Sinterklaas had me dit jaar immers overgeslagen met de gekke ballen.
Eenmaal thuis, testte ik de lampjes terwijl ze nog in de verpakking zaten en –geloof het of niet- kapot!
Het liefst had ik van die hele boom inclusief lampjes een kampvuur gemaakt, maar dat paste niet bij de kerstgedachte. Gelukkig wilden Ka en Mojo de lampjes wel ruilen en zo kwam het dat we twee uur later dan gepland, dan toch de mooiste boom van de hele wereld in de kamer hadden staan.
Hannekelive 