‘Ik wil die po!’

Dat ging gesmeerd, gistermiddag.
In een mum van tijd, was ik van een groot deel van de overbodige inboedel af.
Er moet nog wel het een en ander afgehaald worden, maar er komt schot in de zaak.
Helaas merk je dan dat er wel enige wrevel ontstaat.
Je hebt de snelle reageerders, die of geen werk hebben, of aan hun mobiel zitten vastgeplakt zodat ze geen mailtje missen. En de harde werkers, die pas aan het einde van de middag er achter kwamen dat er uitverkoop was in huize B. en zich mokkend ietwat misdeeld voelden.
Dat geeft me toch een vervelend toekomstbeeld over ruziënde kinderen aan je sterfbed.
‘Nee, ik wil die antieke po. Neem jij de glazen maar.’
‘Die glazen? Echt niet, die zijn van Blokker, goedkope meuk. De po is van mij.’ om maar eens wat te noemen.
Misschien moet ik maar zorgen, dat ons hele huis langzaamaan leeg komt te staan, zodat er tegen die tijd niets meer te verdelen valt.
Of, om niet dertig jaar in een leeg huis te wonen, plakkertjes onder de gewenste artikelen te gaan plakken.
Nou jongens, daar gaat ie dan:
Wie wil de boekenkast met inhoud?