Op stap met de tutten

Heb je het voornemen om met zes vrouwen een weekend in een huisje te gaan zitten?
NIET DOEN!!
Het is een aanslag op je lachspieren, stembanden, nachtrust en de lijn.
Mocht je denken dat je dit aankunt, dan is het van harte aanbevolen.
Dit keer toog de Tuttenklup naar Oldebroek, een rustig dorpje op de Veluwe, tenminste dat was het totdat wij kwamen. Gelukkig lag het bungalowpark in de bossen, zodat de autochtone bevolking er niet al teveel last van had.
Vrijdag was het instaleren, friet eten en bijkletsen tot diep in de nacht.
Zaterdag brachten we, na een uitgebreide brunch, een bezoek aan Elburg, een sfeervol vestingstadje aan de rand van het Veluwemeer.
Met de temperatuur viel het vies tegen, dus zochten we regelmatig beschutting binnen de muren van een eet- en drinkgelegenheid. Altijd prettig.
Halverwege de avond kwamen we weer thuis en gaf Tut H. een kralenworkshop. Nu ben ik niet stressbestendig wat betreft klein prutswerk, zodat ik aanbood de andere tutten regelmatig van een natje en droogje te voorzien. Dit heb ik zo voortreffelijk gedaan, dat de overige tutten ook steeds minder vast ter hand werden en we de zitting uiteindelijk maar ophieven. Daarna deden we nog een poging tot het spelen van een spel, maar dit was bij voorbaat al gedoemd te mislukken, omdat we a) de spelregels niet goed kenden en b) we in dusdanige staat waren dat we niet helemaal meer qua eerlijkheid en oplettendheid te vertrouwen waren.
Tot in de kleine uurtjes doorgekletst en in de grote uren uitgeslapen.
Na de brunch sleepten we onze vermoeide lijven richting Hattem, waar we ons als ongegeneerde ramptoeristen hebben gedragen. Het water van de IJssel was zo hoog, dat de boer met de tractor door het water moest ploegen om aan de vaste wal te komen.  
Na het bezoek aan een kerk reden we terug naar Oldebroek voor ons galgenmaal. Na de koffie zochten we onze woonplaatsen weer op en om tien uur was ik thuis, waar ik uitbundig werd begroet door een uitzinnige menigte van vijf mensen, die blij waren me weer te zien omdat ze me heel erg gemist hebben. Mooi hè?
En nu is het weer maandag. Ben zo brak als een zoutwater aquarium en probeer wat op gang te komen.
Vanochtend duf, maar liefdevol mijn oudere vrienden van koffie voorzien en nu geniet ik alleen nog maar na.
Nog tweeënvijftig weekjes slapen en dan gaan we weer.
Ok, tutten?