Van een logee, Rome en een volgeplaste soeplepel…

En zo is het weer maandag.
Voor ons nog geen herfstvakantie. Volgende week zijn wij aan de beurt.
Zoon en schoon zijn wel vrij en zitten nu voor een weekje in Rome, de mazzelaars.
Vorig jaar zijn wij daar ook geweest en het was fantastisch.
Ik heb net een sms-je gehad, dat ze veilig aangekomen zijn. Altijd fijn om te weten.
Doordat zij een weekje afwezig zijn, hebben wij deze week de zorg voor kleinhond Nala.
Ze liet zich vannacht van de goede kant zien, door tot zeven uur door te slapen. Meestal wordt ze ’s nachts nog een keer wakker. Maar vannacht dus niet en dat kwam me goed uit, want gebroken nachten, daar zit ik niet op te wachten.
Zojuist heb ik geprobeerd te stofzuigen.
Een absolute attractie voor Nala: ze viel het apparaat aan alsof het zijn grootste vijand was.
Toen ze ook in het snoer begon te bijten, besloot ik dat ze maar beter in de bench kon zitten, een geëlektrocuteerde hond is ook niets. Bovendien zou het stofzuigen anders de hele dag in beslag nemen.
Vanmiddag moet ik met haar naar de dierenarts, omdat ze nog steeds last heeft van een blaasontsteking. Ik moet dan een plasje van de hond meenemen. Dus liep ik met een soeplepel achter haar aan als ze naar buiten gaat om te plassen. Komisch gezicht, maar het is me gelukt en ik heb een nette plas om mee te nemen.
We hebben een lekker weekend gehad. Vrijdag hadden we Nala ook al te logeren, omdat zoon en schoon een bruiloft hadden. Zaterdag kwam zoon zijn hond in de loop van de middag weer ophalen en togen Mojo en ik naar het centrum, om (weer) te gaan shoppen.
We hebben allebei dezelfde laarsjes gekocht. Toch wel grappig: dochter van dertien en mama van (achten-) veertig hebben dezelfde smaak.
’s Avonds gingen we naar schoonzus Leidy, je weet wel, de fietsende schoonzus, die zo plotseling samen met haar zus op de stoep stond.
Zaterdag vierde ze haar verjaardag. Eigenlijk was ze al in april jarig, maar dan is zo’n beetje de halve familie aan de beurt. Om het goed te verdelen besloot ze het maar in oktober te vieren. Het was een gezellig avondje.
Eigenlijk is het heel bijzonder. Mijn schoonouders zijn allebei al meer dan twintig jaar geleden overleden en toch zien we de broers en zussen zeker zes keer per jaar, hoewel we allemaal een eindje uit de buurt wonen en iedereen zijn eigen drukke leven heeft.
Over twee weken hebben we ons jaarlijkse etentje.
Zondag hadden we een lekker rustig dagje. Ik heb wat op de computer rondgesnuffeld naar bezienswaardigheden in Barcelona, omdat we daar volgende week een paar dagen heen gaan.
Ja, ja, bofkont hè
’s Avonds kwamen dochter-één en vriend plotseling binnenvallen en toen zoon en schoon ook nog kwamen om Nala te brengen, werd het een heel gezellig avondje.
En nu is het weer maandag. Ik probeer weer aan de slag te komen. Heb de benedenverdieping schoon, de tweede was zit in de machine, dus het begin is er.
Ik wens jullie allemaal een fijne week en ga nu even kijken wat mijn kleinhond aan het uitspoken is.