De brand (WOW)

Ze kreeg het telefoontje op haar werk. Na de lunch, toen ze net weer achter haar bureau zat. Ze moest onmiddellijk komen, hun huis stond in brand.
Hals over kop verliet ze het kantoor, vergezeld door een collegaatje om brokken te voorkomen.
Aangekomen bij de verbouwde boerderij, zag ze de vlammen al uit het rietgedekte dak slaan. Ze wist dat er geen redden meer aan was.
Even verderop, tussen het huisraad dat in de haast naar buiten gesleept was, zag ze Tom en de kinderen, ze zochten houvast bij elkaar.
Gelukkig, er was niemand meer in huis.
‘Mama!!’ huilend viel Ella, haar jongste, haar in de armen. ‘We kunnen Binky niet vinden, hij is weg.’
Binky was hun hondje, een ondernemende Jack Russel.
‘Stil maar liefje, Binky heeft vast het huis kunnen ontvluchten, je weet hoe slim hij is.’
In haar hart hoopte ze dat het zo was.
Langzaam aan zag ze haar thuis veranderen in een rokend karkas.
Het leek of ze in een slechte film zat.
Ze begon te beseffen wat er allemaal verloren ging. De foto’s van hun bruiloft, de filmpjes van de kinderen, de oude dagboeken van haar moeder, het servies dat nog van haar oma was geweest.
Alles was verbrand.
Ze hadden Binky drie dagen na de brand teruggevonden, hij kwam vies en hongerig aanlopen bij de buren.
Na een bad en een volle bak eten, viel hij tevreden bij Ella op schoot in slaap.
Ze moesten weer helemaal opnieuw beginnen, maar gelukkig hadden ze elkaar nog.

dit verhaal is geschreven voor Writing On Wednesday